Waarom het terughalen van de elektronica-productie naar de VS moeilijker is dan het lijkt

Ontdek de structurele barrières die het terughalen van de Amerikaanse elektronica-industrie belemmeren, van de fragmentatie van de toeleveringsketen tot kostenverschillen, en waarom Azië de optimale sourcinghub blijft voor de komende 5–10 jaar.

Inleiding: De Grote Terugkeerwaan

De inspanningen van de Amerikaanse overheid om de elektronica-industrie terug te halen door middel van beleid zoals de CHIPS and Science Act en tarieven hebben de krantenkoppen gehaald, maar de realiteit is veel complexer. Ondanks 39 miljard aan subsidies en politieke fanfare, lopen projecten zoals de Arizona-fabriek van TSMC jaren achter op schema, en de Ohio-fabriek van Intel kampt met kostenoverschrijdingen van 300 miljard . De waarheid? Het productie-ecosysteem van Azië — verfijnd over decennia — heeft nog steeds onoverkomelijke voordelen op het gebied van kosten, schaal en veerkracht van de toeleveringsketen. Dit artikel ontleedt waarom de VS het de komende tijd moeilijk zal hebben om te concurreren in de elektronica-productie, waardoor Azië (vooral China) de logische keuze is voor inkoop tot 2035.

1. De Kloof in de Toeleveringsketen: Azië's Ecosysteem versus Amerika's Lapwerk

Azië's Naadloze Productienetwerk

Azië domineert 75% van de wereldwijde halfgeleiderproductie, waarbij China, Taiwan en Zuid-Korea controle hebben over kritieke componenten zoals PCB-substraten, geavanceerde verpakkingsmaterialen en chemicaliën van halfgeleiderkwaliteit . Bijvoorbeeld:

• Taiwan: Produceert 90% van de 5nm-chips ter wereld, waarbij de verticaal geïntegreerde toeleveringsketen van TSMC de doorlooptijden tot weken verkort.

• China: Herbergt 80% van de wereldwijde PCB-industrie, inclusief high-end HDI-boards die worden gebruikt in smartphones en servers .

• Maleisië en Vietnam: Blinken uit in elektronica-assemblage en maken gebruik van vrijhandelsovereenkomsten (bijv. RCEP) om componenten tariefvrij over grenzen te verzenden .

Dit ecosysteem maakt just-in-time productie mogelijk, waarbij een smartphonefabrikant in Shenzhen connectoren kan inkopen uit Japan, batterijen uit Zuid-Korea en deze binnen 48 uur kan assembleren.

Amerika's Gefragmenteerde Puzzel

Daarentegen mist de VS een samenhangende toeleveringsketen. Belangrijke uitdagingen zijn onder meer:

• Ontbrekende Schakels: Meer dan 80% van de apparatuur voor halfgeleiders en 90% van de geavanceerde verpakkingsmaterialen worden geïmporteerd, voornamelijk uit Azië . De Ohio-fabriek van Intel is bijvoorbeeld afhankelijk van Japanse fotoresists en Taiwanese lithografietools, wat logistieke knelpunten creëert.

• Tekorten aan Infrastructuur: De Amerikaanse infrastructuur scoort een C-cijfer (ASCE 2025), met verouderde havens, onbetrouwbare elektriciteitsnetten en onvoldoende waterbronnen voor de fabricage van chips . De Arizona-faciliteit van TSMC moest de bouw uitstellen vanwege onvoldoende watervoorziening — een probleem dat ongehoord is in het Hsinchu Science Park in Taiwan.

• Vergunningsblokkade: Milieu- en bestemmingsplannen voegen 18–24 maanden toe aan de tijdlijnen van fabrieken, vergeleken met de goedkeuringsprocessen van 6–12 maanden in Azië .

Grafiek 1: Vergelijking van de Volwassenheid van de Toeleveringsketen

(Bron: Accenture 2024)

2. Kostenrealiteiten: Waarom 39 miljard dollar aan subsidies niet kan concurreren met de economie van Azië

Kapitaal- en operationele uitgaven

Het bouwen van een halfgeleiderfabriek in de VS kost 4–5 keer meer dan in Taiwan, waarbij de projecten in Arizona te maken hebben met 30% hogere energie- en arbeidskosten . Bijvoorbeeld:

• Intel's Ohio-fabriek: Oorspronkelijk begroot op 100 miljard, liepen de kosten op tot 300 miljard als gevolg van opgeblazen bouwkosten en geïmporteerde apparatuur tarieven .

• TSMC's Arizona-dilemma: De 4nm-fabriek van het bedrijf zal opereren met 2–3% lagere brutomarges dan zijn Taiwanese faciliteiten, waardoor het prioriteit moet geven aan N2 (2nm) productie in Azië .

Arbeids- en regelgevingslasten

Amerikaanse elektronica-arbeiders verdienen 6–8 keer meer dan hun Aziatische tegenhangers, waarbij de voordelen 25% toevoegen aan de loonkosten . Ondertussen vertragen strenge OSHA-voorschriften en vakbondseisen (bijv. de Arizona-arbeiders van TSMC die aandringen op werkweken van 32 uur) de productiviteit. In tegenstelling:

• China's Foxconn: Stelt 1,2 miljoen werknemers tewerk in Zhengzhou en behaalt een productie-opbrengst van 99,9% door lean manufacturing en 24/7 operaties.

• Maleisië's Voordeel: Geschoolde ingenieurs verdienen $3.500/maand — de helft van het Amerikaanse tarief

Grafiek 3: Uurloon in de elektronica-industrie

(Bron: BLS 2024)

3. Tekorten aan talent: De menselijke kapitaalkloof

Amerika's Vaardigheidscrisis

De VS kampt met een tekort van 2,1 miljoen banen in de maakindustrie tegen 2030, waarbij halfgeleiderfuncties gespecialiseerde expertise vereisen . Belangrijke problemen zijn onder meer:

• Mismatch in Onderwijs: Slechts 12% van de Amerikaanse STEM-afgestudeerden specialiseert zich in geavanceerde productie, vergeleken met 35% in Zuid-Korea en 28% in China . De Arizona-fabriek van TSMC moest 2.000 Taiwanese ingenieurs importeren vanwege een gebrek aan lokaal talent.

• Tekorten aan Training: Community colleges missen partnerschappen met de industrie, in tegenstelling tot de beroepsscholen in Taiwan die curricula mede ontwikkelen met TSMC. Het trainingsprogramma van Intel van $500 miljoen in Ohio heeft moeite om 30.000 posities te vervullen .

Azië's Voordeel in Arbeidskrachten

• China: Produceert jaarlijks 6,5 miljoen afgestudeerde ingenieurs, waarbij Huawei en SMIC leerlingplaatsen aanbieden die talent versnellen.

• Maleisië: 600.000 elektronica-arbeiders, ondersteund door 1.400 technische hogescholen, zorgen voor een constante stroom voor bedrijven als Infineon en Bosch .

• Culturele Afstemming: Aziatische werknemers geven prioriteit aan stabiliteit en loyaliteit aan het bedrijf, waardoor het personeelsverloop wordt verminderd tot 5–8% versus 15–20% in Amerikaanse fabrieken .

Grafiek 4: Beschikbaarheid van Halfgeleider Talent

(Bron: Deloitte 2025)

4. Beleidsvalkuilen: Tarieven, Subsidies en Onbedoelde Gevolgen

De Tarievenval

Terwijl de VS 25% tarieven oplegt aan Chinese elektronica, is 80% van de apparatuur voor halfgeleiders en 60% van de grondstoffen nog steeds afkomstig uit Azië . Dit creëert een paradox:

• Kosteninflatie: Intel betaalt $12 miljoen meer per lithografietool als gevolg van tarieven, waardoor de voordelen van subsidies worden uitgehold.

• Verstoring van de Toeleveringsketen: Bedrijven als Apple verplaatsen de assemblage van iPhones naar India, maar houden het chipontwerp en de high-end componenten in China, waardoor de Aziatische dominantie behouden blijft .

Subsidietekorten

De CHIPS Act’s $39 miljard wordt overschaduwd door de investeringen van Azië:

• China: $150 miljard aan subsidies voor halfgeleiders sinds 2020, gericht op 70% binnenlandse zelfvoorziening tegen 2025.

• Zuid-Korea: $45 miljard voor de Pyeongtaek-fabriek van Samsung, die tegen 2025 3nm-chips zal produceren — twee jaar eerder dan de Arizona-fabriek van Intel .

Bovendien zijn de Amerikaanse subsidies gebonden aan strenge voorwaarden, zoals het beperken van de activiteiten in China, wat bedrijven als TSMC ervan weerhoudt om hun meest geavanceerde technologie naar de VS te brengen .

Regelgevende Overdaad

Milieu- en arbeidsvoorschriften die zijn ontworpen om werknemers en ecosystemen te beschermen, belemmeren onbedoeld innovatie. Bijvoorbeeld:

• California's EV Mandate: Hoewel het duurzaamheid bevordert, dwingt het autofabrikanten om batterijen te betrekken van Amerikaanse leveranciers, ook al produceren Chinese bedrijven als CATL ze tegen 40% lagere kosten .

• OSHA's Rode Tape: De Arizona-fabriek van TSMC moet $200 miljoen aan redundante veiligheidssystemen installeren die niet vereist zijn in Taiwan, waardoor de productie met 18 maanden wordt vertraagd .

5. De Nearshoring-dwaling: Waarom Mexico niet de Zilveren Kogel is

Mexico's Beperkte Belofte

Mexico heeft een stijging van 40% in elektronica-investeringen sinds 2020, met bedrijven als Tesla en BMW die fabrieken bouwen in de buurt van de Amerikaanse grens . Echter:

• Vaardigheidstekorten: Slechts 15% van de Mexicaanse werknemers heeft een geavanceerde training in de maakindustrie, waardoor bedrijven technici uit Azië moeten importeren.

• Infrastructuurbegrenzingen: Mexicaanse havens verwerken 15% van het containervolume van Azië, en grensoverschrijdend vrachtvervoer duurt 2–3 dagen versus 8 uur in Azië .

• Afhankelijkheid van Azië: 60% van de elektronische componenten van Mexico komt nog steeds uit China, wat de doelen van reshoring ondermijnt .

Azië's Onaantastbare Voorsprong

Zelfs met nearshoring behoudt Azië kritieke voordelen:

• Snelheid naar de Markt: Een Chinese leverancier kan een nieuwe PCB in 3 dagen prototypen; een partnerschap tussen de VS en Mexico duurt 10 dagen.

• Kostenconcurrentie: Het assembleren van een smartphone in Mexico kost $8 meer dan in China, waardoor de transportbesparingen teniet worden gedaan .

Conclusie: De Onvermijdelijke Realiteit — Azië's Dominantie voor het Volgende Decennium

De Amerikaanse inspanningen om de industrie terug te halen, staan voor vijf onoverkomelijke barrières:

1. Fragmentatie van de Toeleveringsketen: De geïntegreerde ecosystemen van Azië kunnen binnen 5–10 jaar niet in de VS worden gerepliceerd.

2. Kostenverschillen: De Amerikaanse productiekosten zijn 30–50% hoger dan die van Azië, zelfs met subsidies.

3. Tekorten aan Talent: Azië produceert twee keer zoveel geschoolde ingenieurs en technici.

4. Beleidsfouten: Tarieven en regelgeving creëren inefficiënties in plaats van stimulansen.

5. Nearshoring-beperkingen: Mexico vult de capaciteiten van Azië aan, maar vervangt ze niet.

Voor bedrijven die prioriteit geven aan kosten, snelheid en schaal, blijft Azië de enige levensvatbare keuze. Hoewel de VS nichesectoren zoals militaire elektronica en geavanceerde AI-chips kunnen veiligstellen, zal 80% van de consumentenelektronica en 60% van de industriële componenten tot 2035 uit Azië blijven stromen . Hoe eerder bedrijven deze realiteit accepteren, hoe beter ze gepositioneerd zullen zijn om door het evoluerende mondiale toeleveringsketenlandschap te navigeren.

FAQ

 Kan de VS ooit de achterstand op Azië inhalen in de elektronica-industrie?

Onwaarschijnlijk. De voorsprong van Azië in R&D-investeringen (China besteedt jaarlijks 45 miljard dollar aan halfgeleiders versus 25 miljard dollar in de VS) en de dichtheid van de toeleveringsketen garanderen de dominantie gedurende minstens een decennium .

Welke rol zal Mexico spelen in de Amerikaanse toeleveringsketens?

Mexico zal arbeidsintensieve assemblage (bijv. auto-onderdelen) afhandelen, maar afhankelijk zijn van Aziatische inputs. Het is een aanvulling, geen vervanging, voor Azië .

Dwingen tarieven bedrijven om China te verlaten?

Sommige industrieën met lage marges (bijv. textiel) verhuizen naar Vietnam, maar hightechsectoren zoals halfgeleiders blijven China-gericht vanwege de technische beroepsbevolking en leveranciersnetwerken .

Wat is de beste strategie voor bedrijven die reshoring en de voordelen van Azië in evenwicht willen brengen?

Neem een hybride model aan:

▪ Kern R&D en Hoogwaardige Componenten: Houd in de VS of Europa.

▪ Massaproductie: Besteed uit aan Azië.

▪ Assemblage: Gebruik Mexico voor Noord-Amerikaanse markten.

Referenties

1. Global Semiconductor Supply Chain Report 2025 (Gartner).

2. Reshoring Initiative Annual Report (2024).

3. ASCE 2025 Infrastructure Report Card.

4. CHIPS Act Funding Impact Analysis (U.S. Department of Commerce).

5. Asia’s Electronics Manufacturing Dominance (McKinsey, 2024).